De vakantie zit er op. Twee buitenlandse uitstappen. Eerst naar Tunesië maar daarover misschien later meer. Dan naar Nederland. Een vierdaagse. Uitvalsbasis was het plaatsje Diffelen. De pijlen stonden gericht op het naburige Sibculo. De 11de Aqua Klimcross. Daar zouden we zo veel mogelijke podiumplaatsen veroveren en als het even kan enkele parcoursrecords doen sneuvelen.
Initiatiefnemers Dirk & Lieve hebben er een feest van gemaakt. In die mate zelfs dat we maandag vermoeid en met kleine oogjes terug huiswaarts keerden. Maar laat ons beginnen met vrijdag.
Hilarisch was ons bezoek aan de supermarkt. Vier grote karren vol eten. Ik heb verschillende Hollanders een raar gezicht zien trekken. Zestien broden uit de rekken halen is inderdaad niet alledaags. Er was zelf iemand die zich zorgen maakte en ons vroeg of er in België voedselschaarste was. Eten in overvloed maar geen drank gekocht? Toch wel, maar die hadden we zelf uit België geïmporteerd. Kwestie van toch een goede pint te kunnen drinken. En wijn was er ook à volonté. Gratis aangeboden dan nog. En die smaakte heel goed bij de kaastafel. Ik sloot de avond/nacht af al kaartend. Kleurenwiezen.
Zaterdag. Wedstrijddag. Met zijn allen naar Sibcolu. Zowel de uittocht als het wakker worden gebeurde in fazen. Toen de eersten vertokken moesten de laatsten nog opstaan. Diffelen is amper acht kilometer van Sibculo verwijderd. Er werd gekozen voor verschillende vervoersmiddelen. Al fietsend, al lopend en met de auto. Dat de dame en de heren die in oktober een marathon willen lopen de benen gebruikten is heel normaal. Zij moeten nu vooral veel kilometers doen. Dat enkele jeugdigen dat ook deden is lovenswaardig. En dat ze door een omleiding drie kilometer extra moesten afwerken namen ze er met de glimlach bij.
De wedstrijden zelf dan. Inderdaad vele podiumplaatsen. Bijna een parcoursrecord op de 3 km en een zo goed als niet meer te kloppen parcoursrecord op de 6 km. Getekend, de broers Heemeryck. En dan hebben we het nog niet over PDB gehad. De meester tacticus. “Daan, als eerste het water in gaan”, riep hij. Daan liep op dat moment achter mij. Dertig meter zand en dan restte er ons nog een strook door het water. Daan kwam op mijn hoogte. Zij aan zij sprintten we naar het water toe. Maar Daan was me te snel af. Hij dus als eerste het water in. Inhalen was onmogelijk. PDB had me goed liggen. De trip naar Diffelen gebeurde ook weer al fietsend, lopend en autorijdend. Ik sloot de avond/nacht af al kaartend. Kleurenwiezen.
Zondag. Verkleeddag. Man wordt vrouw en omgekeerd. Ik moet toegeven dat ik jaloers ben op de verschillende mogelijkheden die vrouwen hebben om zich aan te kleden. Een man moet het doen met een beperkt aanbod. De kans om een rokje en een topje te dragen kon ik niet ongemerkt voorbij laten gaan. En te zien aan de outfit van de meeste andere mannen was ik niet alleen. De verkleedpartij was een groot succes. Ook de vrouwen zagen er plots heel mannelijk uit. Ik stond met mijn mond vol tanden en dat kon niet van iedereen gezegd worden (alleen insiders weten waarover ik het heb). ’s Avonds, de mensen die maandag moesten werken waren ondertussen naar huis toe, werd er nog gevolleybald, gevoetbald en potteke stamp gespeeld. Over dat laatste spel moet ik jullie de uitleg verschuldigd blijven want het werd door de jeugd gespeeld en het was toen al donker. Ik sloot de avond/nacht af al kaartend. Kleurenwiezen. En dan hebben we het nog niet over PDB gehad. De meester kaarter. Waren het de talrijke Duvels, was het de vermoeidheid? ik weet het niet. PDB was er wel in geslaagd om vijf keer op rij de kaarten te delen. Ik had het niet opgemerkt. De zesde keer delen ging niet meer. PDB kreeg de slappe lach. PDB had me goed liggen. De klok wees 3 uur aan toen we gingen slapen.
Maandag. Traditioneel de dag waarop alles proper moet gemaakt worden. Inpakken, afwassen, tafels ruimen, vloeren vegen,…. Het hoort er allemaal bij. Maar dat doen we met veel plezier. Ik hoop dat we het volgend jaar weer mogen meemaken.
