Snieklaas

Ik ben van kindsbeen af een fan geweest van Toon Hermans. Omdat het past bij de tijd van het jaar kom je hieronder te weten wat Toon vond van Sinterklaas.

Diprophos, Lectamindose, Blufaminol

De regelmatige bezoeker van mijn vorige weblog heeft er het verhaal van mijn ontstoken pezen kunnen volgen. Een feuilleton in vele episodes. Om het kort samen te vatten: elf maanden geleden is de miserie begonnen, vandaag zitten we er nog altijd mee.

Vandaag zijn we begonnen aan aflevering elfendertig. De orthopedist heeft mijn pezen geïnfiltreerd met cortisone. Hij stelt voor om nog eens twee weken niet te lopen. Ik heb tot nu toe alle adviezen zonder morren opgevolgd maar nu heb ik toch veel zin om er mijn voeten aan te vegen. Aan vrouw, kinderen en trainer heb ik mijn ambities toevertrouwd. Nog eens twee weken trainingsachterstand oplopen kan ik best missen. We zien morgen wel.

En niemand, geen hond, geen kat die deze blog leest. Het is als praten tegen een muur. Niet dat ik het erg vind. Eerder spannend vind ik het.

De onbekende blogger

Twee weken geleden is het al. Twee weken geleden heb ik deze blog aangemaakt. Pas vorige zaterdag heb ik er een bericht op geplaatst. En niemand, echt waar niemand die mijn blog gevonden heeft.
Niet verwonderlijk. Het enige wat een beetje internetbekendheid heeft, zit in de url die naar deze blog leidt. Het is een pseudoniem dat ik regelmatig gebruik. Om de bezoekers te misleiden heb in de titel van dit blog mijn tweede pseudoniem uit de kast gehaald. Ik heb die naam te danken aan mijn docent Engels. Hij refereerde naar mijn haartooi.

Ik voel me als Peter in zijn hol. Voorlopig weet niemand me te vinden. Best spannend. En tegelijkertijd heel ontspannend. Niets moet, alles mag. Geen druk op mijn schouders om toch maar een bericht te plaatsen. Want te lange inactiviteit jaagt lezers weg. Dat merk ik aan het aantal bezoekers van mijn vorige blog.

Tweede kans

Na enkele weken van webstilte was er geen houden meer aan. De vingers begonnen te fel te jeuken. De goesting was te groot.
Ik heb het nochtans niet gemakkelijk gehad. Ik ben namelijk schuldig bevonden. Een misdrijf gepleegd. Toen ik bezig was, vermoedde ik al dat ik me op de rand van het toelaatbare bevond. Maar ik heb me geriskeerd. En achteraf heb ik me dat beklaagd. Had ik maar niet toegegeven aan die verleiding. Dan had dit zich nooit voorgedaan.
Beste mensen, als jullie me terug betrappen op een fout, zouden jullie zo vriendelijk willlen zijn het me te laten weten?

Alvast bedankt.