Die van Halle hebben na een onderbreking van enkele jaren nog eens een cross georganiseerd. Het is er eentje geworden die niet snel vergeten zal worden. Niet dat het aan de Hallenaars lag. Zij hebben enorm hun best gedaan.
Vooreerst serveerden ze ons een echt crossparcours. Het ging er omhoog en omlaag, niet overdreven steil maar toch pittig genoeg. Bochtig ook, weeral niet te veel, maar toch, onderschat het niet. Ze hadden ook een strak tijdschema opgesteld waardoor de veldrijders in Niel er nog moesten aan beginnen terwijl wij al aan de nabespreking bezig waren. Die vergadering werd gehouden in een ruime zaal, vlakbij de omloop. Terwijl de atleten langs de prijzentafel passeerden (hoe komt het dat er voor de mannelijke masters bij de meeste crossen vooral bier te verdienen valt? Niet dat ik er om treur, bijlange niet) werden er straffe verhalen verteld. Heel straffe verhalen.
Wat vanmiddag gebeurde was inderdaad heel straf. Onvergetelijk, heroïsch zelf, is wat de atleten vandaag gepresteerd hebben. De koude,striemende regen die ongenadig insloeg op de spieren. De stormwind waartegen opgebokst moest worden. De omloop die minuut, na minuut zwaarder werd, de bochten die steeds meer uitgehold raakten, waar lopen meer begon te gelijken op glijden. Heldendaden waren het. Ik kon mijn respect niet langer voor mezelf houden en riep zo hard ik kon: "Jullie zijn helden". De wind sleurde mijn kreet mee. Eén Geraardbergse atleet had me aanhoord en zei: "ge weet het dan toch...", en hij vervolgde zijn weg, beukend tegen de wind.
Ondergetekende heeft het van de zijlijn aangeschouwd. Ik had mijn spikes aan, luttele minuten voor de start. Ik was er klaar voor. Maar tijdens de obligate versnellingen, het laatste deel van de opwarming, werd ik gewaar dat die blessure in de linkerbil niet genoeg geheeld was. Met een stijf gevoel starten, dat kan nog geriskeerd worden. Met pijn niet. Dus zat mijn cross er al op vooraleer hij begonnen was. Ik droop dus af richting kleedkamer, deed de deur open waar ik mijn sporttas had staan en zag alleen maar dames. Oeps.
