Ik werd deze week enkele keren naar het verleden gekatapulteerd. Begin deze week bevond ik mij in het jaar 1971. Ik zat aan de keukentafel. Mijn moeder was aardappelen aan het schillen. De ene na de andere schil viel op enkele vellen krantenpapier. De krant lezen zat er toen nog niet in. Ik moest nog zes worden, vrij van zorgen, één grote brok onwetendheid. Toch kon ik mijn ogen van die krantenpagina’s niet afwenden. Die foto’s die ik toen zag, kan ik me vandaag nog voor de geest halen, ze zijn onuitwisbaar in mijn geheugen opgeslagen. Ik zag een wielrenner op het asfalt liggen. Niet zo maar een wielrenner, hij had de regenboogtrui om. Een bloedstraal zocht zijn weg uit zijn mond. Ik herinner me een Citroen DS, een Mercedes. Die wielrenner heette Jean-Pierre Monseré.
Gisteren zweefde ik door verschillende decennia muziekgeschiedenis. Mijn buurman werd, net als ik, door het goede weer zijn tuin in gelokt. Muziek verlicht de arbeid, moet hij gedacht hebben want hij had er zijn radio bij gehaald. Bonnie Tyler had over haar hartzeer, volgens The Beach Boys kan alleen God het weten, Olivia Newton John smeekte om dat beetje meer liefde en Michael Jackson had het over zijn Billie Jean. Onze landgenoten The Machines vroegen om niet zo wreed te zijn. En inderdaad, op deze zonnige zaterdagmiddag was dit muzikale overzicht welgekomen.
Terug naar het heden. Foto’s in de kranten zijn niet langer zwart-wit. Naast kranten, radio en televisie is het internet een belangrijke vorm van informatievergaring geworden. Gsm en opnieuw internet hebben voor nieuwe communicatiemogelijkheden gezorgd.
Die laatste twee technologieën hebben de grote massa enorm veel zeggenschap gegeven. De sms’ende menigte beslist wie de beste kok is, wie het best kan dansen, wie ons nieuwe idool wordt. Menig leider met dictatoriale neigingen wordt het vuur aan de schenen gelegd in blogs, door facebookgroepen en tweets. Op forums geven voetbalsupporters hun mening over de trainer, over hun bestuur en welke spelers zij zouden opstellen. Op websites van kranten wordt druk gediscussieerd over de politieke impasse in ons land. Ieder kan zijn mening kwijt, elk doet dat op zijn eigen manier, heeft zijn eigen stijl. Oneindig interessant, als je het mij vraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten