Wel, ik mag momenteel niet klagen. Die cortisone doet waarvoor het uitgevonden is. Vorige donderdag heb ik vijftig minuten pijnloos gelopen. De eerste test na de injectie. Daar waar ik drie weken geleden, na gelopen te hebben mijn pezen heftig voelde protesteren, voelde ik nu niets. Het was zowaar een vreemde ervaring. Iets waar ik zelfs niet meer op hoopte. Geen pijn hebben, wat een zalig gevoel. Sindsdien twee keer interval gedaan en gisteren een duurloop van een uur. Ik voel me terug loper. Ik voel me gewoonweg goed. En wanneer ik me goed voel, begin ik te zingen. En deze week zong ik over meisjes met rode haren. Een lied uit mijn kinderjaren. De zanger voelde zich helaas minder goed en heeft er een eind aan gemaakt.
Toch betrouw ik het niet helemaal. Morgen kan het alweer gedaan zijn met lopen. Vóór mijn blessure noteerde ik elke training in een Excel bestand. Gelopen afstanden, mijn tijden, het staat er allemaal in. Ik durf het bestand niet te openen, laat staan mijn trainingen er in op te nemen. Pas als ik voor mezelf uitgemaakt heb dat ik van mijn pezenleed af ben, zal ik dat bestand openen.
O ja, over deze blog. Op mijn website zullen de bezoekers dit weekend kunnen lezen dat ik deze blog heb. Het is dan aan hen om me te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten