Ik ga dit niet te luid vertellen maar ik heb vijf opeenvolgende dagen getraind. En sssst… mijn pezen houden het momenteel vol. Af en toe zeuren ze wel eens maar tot nu toe ben ik ze de baas. Afgelopen woensdag werd wel nog eens in de verf gezet hoe erg het met mijn conditie gesteld is. Na eerst een 1000 m aan 4’20” afgewerkt te hebben stelde de trainer voor om bij de jongens aan te pikken: dat leverde 3 keer 1000 m in 3’45” op. Heel lang geleden dat ik aan dat tempo gelopen heb. Verschrikkelijk hard ging dat, terwijl het eigenlijk niet eens zo snel is. Ik heb in een ver verleden ooit nog joggings van 10 km aan dat tempo gelopen. De tijden die ik vanmorgen rond de vallei gelopen heb zijn, denk ik, niet zo slecht. Ik zou dat vermaledijde Excel bestand kunnen openen (over dat bestand heb ik het al eerder gehad) en vergelijken met de tijden die ik vroeger gelopen heb. Maar ik wil het noodlot nu nog niet tarten.
2007 ligt zo goed als achter de rug. Maar ik heb een slecht voorgevoel over wat 2008 zal brengen. Er zijn voortekenen die dat inluiden. Mijn voet voelt dan wel goed aan maar sinds enkele dagen heb ik pijn in mijn linkerschouder. Mijn arm heffen, mijn veiligheidsgordel aandoen, het gaat maar kost me veel moeite. Komt daar nog bij dat mijn jongste dochter op school betrokken is bij een incident waar ik later misschien meer over zal kunnen vertellen (wees gerust, wat haar betreft is het voorval een afgesloten hoofdstuk). En het alsmaar duurdere leven baart me ook zorgen. En zo zijn er nog dingen waarover ik aan het piekeren ben. Hoe noemen ze dat? Midlifecrisis?
Ondertussen vind ik enig vertier in De Kronieken van Panchrysia. Ik had wel gedacht dat ik het bij het verkeerde eind had. Ik heb ondertussen het eerste deel gelezen. Vol spanning wacht ik af hoe dit verder afloopt.
Tot volgend jaar en maak er het beste van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten