Het was vorige week, was het nu dinsdag- of woensdagavond, ik weet het niet exact meer. Mijn madame vertelde me dat de nieuwe digitale reflex camera van Olympus, de E-520 met twee lenzen, een heel mooi cadeau is om te krijgen op Vaderdag. Ik knikte instemmend en enthousiast. Gedaan met de onscherpe foto’s, ook dingen die veraf zijn zal ik nu haarfijn kunnen trekken. Helaas was haar zin nog niet af. “Maar een beetje te duur voor een Vaderdag”. Met een pruillip en een beetje van een ontgoocheling in mijn stem, gaf ik haar gelijk.
Maar eerlijk is eerlijk, Vaderdag hebben zij en de kinderen niet vergeten: een metselaarskuip, een vlakspaan, een truweel, een betonmenger, enkele zakken betonmortel, een metselaarskoord, een waterpas. En een fles cognac. Vader zal dus moeten werken. En na het werk mag hij een beetje drinken. Als dat maar goed afloopt.
Lopen. Ik mag de laatste tijd niet klagen. In die mate zelfs dat ik gisteren een koers op een piste gelopen heb. Als tempomaker dan nog. In een wedstrijd die ze meer moeten organiseren. Een “mixed race”. Mannen en vrouwen toegelaten. Vijfduizend meter. En heeft deugd gedaan. Ik hou van die spanning voor de wedstrijd. Spanning is misschien te sterk uitgedrukt. Een lichte vorm van zenuwachtigheid eerder. Het gefocust zijn. Ik lust er wel wat van. Misschien waag ik me binnenkort aan een 1500 meter. Het is wel te hopen dat er veel volk aan de start zal staan. Want op de website van de organiserende club valt er bitter weinig te lezen over die meeting. Je hebt een vergrootglas nodig om te weten te komen dat je je vooraf kan inschrijven. Als dat maar goed afloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten