dinsdag 5 januari 2010

Goede voornemens

De laatste trainingen van het vorige jaar konden op een sneeuwvrije ondergrond afgewerkt worden. Eindelijk, want dat witte goed begon op mijn systeem te werken. Niet dat de “normale” trainingsomstandigheden me inspireerden, integendeel.

De training op woensdag verliep moeizaam. Zwaar ademhalend trachtte ik mijn wagonnetje aan het treintje vast te haken. De laatste hectometers waren er telkens teveel aan, de versnelling die mijn trainingmaatjes in de benen hadden, nekten me.

De traditionele training in Hofstade, op de laatste dag van het jaar, was nog een pak erger. Van het gevraagde rondje tempolopen in het Bloso-domein kwam niets in huis, totaal geen macht in de benen. Ik begon me af te vragen of meedoen aan de eerste cross van het nieuwe jaar, in Grimbergen, wel zin had.

De moraal was niet wat het moest zijn, maar om daarom forfait te geven, neen. Dus toch maar de spikes aangetrokken. Omdat ik met grote vraagtekens zat over mijn vorm had ik mezelf beloofd om rustig te starten. Ik zou me ook niet bekommeren om mijn concurrenten die me zouden voorbij rennen, ik zou ze laten doen. Het Prinsenbos was bedekt met een laagje sneeuw. Niet dat het glad lag. De pinnen onder mijn schoeisel zouden me wel recht houden. Maar toch waren die stroken waar ik me het comfortabelste voelde, de paden die er onbesneeuwd bij lagen. En zo waren er niet veel. Het aantal keren dat ik me nog net kon rechthouden op de hobbelige, hard bevroren grond, het was niet op mijn twee handen te tellen. De benen, die hadden het lastig om het tempo vast te houden. En zo ging dat ruim zeven kilometer lang. Normaal gezien moet ik na de meet overschreden te hebben, enkele minuten bekomen van de inspanningen. Nu helemaal niet. Mijn gemiddelde hartslag lag tien slagen lager dan op mijn eerdere crossen. Niet zo best dus. Maar je kan het ook op een positieve manier bekijken: het was mijn beste cross van het jaar.

Omdat het zo niet verder kan, en we toch een nieuw jaar begonnen zijn, ben ik gestart met het uitvoeren van mijn eerste voornemen: op regime. Kilo’s kwijt raken om sneller te lopen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik denk dat de winterblues boven ons land hangt waar we last van hebben. Blijven lopen en denken het is 20°c en de zon schijnt.