Stel je voor, je rijdt vier vrienden naar huis en je gsm gaat af. Ik neem op, handenvrij natuurlijk. Het is mijn dochter. “Wanneer ga je thuis zijn?”, vraagt ze. Beginnen mijn maten daar een kabaal te maken. “Jos, gij ook nog een pintje”. “Hoe de Jos, nog een pintje? Hij heeft er al vier op!”. Mijn dochter, niet goed wetende wat haar overkomt, vraagt “Waar zijt gij eigenlijk?”. Nog voor ik de woorden “in de auto” kon uitspreken werd ik overstemd. “Café De Witte Duif. Patron, geeft er ons nog éne.”
Dat is wat me vanmorgen overkomen is. Waar mijn passagiers de energie nog vandaan haalden om zo uit de hoek te komen, ik begrijp het niet goed want die duurloop in het Zoniënwoud was toch wel pittig. Eén uur en veertig minuten hollen en dollen, dat kruipt in de kleren.
Een duurloop draait bij ons steevast uit op een vaartspel. Demarrages, alsof was het een wielerwedstrijd, zijn geen uitzondering. En elke demarrage wordt beantwoord. Zelf als het een mountainbiker is die ons passeert, we lopen er als gekken achter aan. Het is alleen even wachten op de eerste gek die het gat wil dichten. En helemaal verrast waren we door de passage van een hert. Of was het een ree? Mijn kennis in de dierkunde laat me even in de steek. Wat het ook moge geweest zijn, hier hebben we gepast, een geval van overmacht, dat beest was ons te snel af. Maar wat ook vast staat, hoeveel ontsnappingen er ook moge geweest zijn, is de algemene hergroepering tot één groot peloton. Ons motto is: ”samen uit, samen thuis”.
Onze duurlopen vergen een fysieke inspanning, maar geen betere manier om dat te compenseren door onze fantasie de vrije loop te laten gaan. We beelden ons van alles in, zien fata morgana’s en beginnen liedjes te zingen. En zo eindig je in een auto die baadt in een cafésfeer maar waar alleen het bier ontbreekt.
4 opmerkingen:
Jos,ik weet niet waar ge met uw gedachten zat ...maar het was uit de kluiten gewassen konijn !(Haas)
Zo,n duurlopen mogen er nog komen! Met dank aan onze trainer voor dit idee .
Ma neeeeh joh het was ne reeeeeeee !!
Reeën worden vaak aangezien voor jonge herten. Reeën zijn veel kleiner dan edelherten maar er zijn ook veel overeenkomsten die verwarring aanwakkeren. Edelherten zijn eigenlijk geen dieren van de bosranden. Je vindt ze meestal echt in de open plekken van het bos terwijl reeën meer voorkomen op het open veld of de bosranden. De mannetjes reeën en edelherten dragen beiden een gewei. Deze geweien worden jaarlijks afgeworpen en vormt er zich telkens een nieuw gewei. De leeftijd van de dieren kan mede op grond van het gewei bepaald worden. Als er weer een gewei wordt gevormd dan is dat vaak met huid bedekt. We noemen zo’n gewei een bastgewei. Als het gewei volgroeid is dan verdroogt de basthuid geleidelijk en stopt ook de doorbloeding en gaan de dieren "vegen" om de verdroogde basthuid af te werpen. Aan bomen kun je dan veegschade ontdekken. De zijtakken van een gewei worden enden genoemd. Een vrouwtjes ree wordt reegeit of rekke genoemd. Een mannetjes Ree een reebok. Een jonge ree wordt een reekalf genoemd. Een eenjarig vrouwtjeshert een smalree. Een eenjarig mannetjes ree heet een spitser. Een mannetjes hert heet een hert. Een vrouwtjes hert een hinde. Een jong hert is een hertekalf. Een eenjarig mannetjeshert een spitser en een eenjarig vrouwtjeshert een smaldier. In feit zijn edelherten van nature ook dagdieren maar door menselijke invloed zijn het eigenlijk louter schemer- en nachtactieve dieren geworden.
Ah,bon.Als je bij een ree over rekke-oefeningen spreekt komt de spitser in hun boven.
Een reactie posten