Na die van Brussel en Eindhoven waren we alweer present op nog eens een marathon. Dat wil zeggen dat er opnieuw iets meer dan tweeënveertig kilometer moest afgelegd worden. Gelukkig waren we met zes om die afstand onder elkaar te verdelen. Elk zeven kilometer. Wat is nu zeven kilometer? Een belachelijk eenvoudige opdracht. Ware het niet dat de marathon op een piste afgelegd moet worden. Honderdenvijf en een halve ronde. Dat wordt dan iets meer dan zeventien rondjes per loper. Elke ronde wordt zo snel als mogelijk afgelegd maar tegelijkertijd moet je je krachten goed doseren want vijf lopers later mag je terug een ronde afleggen. Dat klinkt al iets lastiger.
En toch hebben vier PDB-ploegen die opdracht met veel goesting uitgevoerd. Twee meisjesteams en twee jongensteams. Alhoewel voor twee lopers van één van die ploegen het woord “jongen” niet meer van toepassing is. “Oudje” is misschien een iets betere omschrijving. Maar, zo zeggen ze toch altijd, je bent zo jong als je je voelt. Alle vierentwintig atleten mochten het podium op. Als dat geen succes mag genoemd worden. En de tijden mochten er ook gerust zijn. Van 2 uur 1 minuut en 2 uur 13 minuten voor de jongens tot 2 uur 28 en 2 uur 35 minuten voor de meisjes. Geen wonder dat vele brede glimlachen de monden sierden. En de trainer, aan wie we dat allemaal te danken hebben, die ons op de hoogte hield van onze positie in de koers en waar nodig de tactiek aanpaste, hem heb ik ook zien genieten van de podiumceremonie. En dat evenveel plezier als op dat podium staan.
1 opmerking:
misschien een kwisvraag voor het clubblad "Zoek de oudjes op de tweede foto" tzal niet gemakkelijk zijn .Ik geef bij wijze als sponsoring een zak patatten cadeau
Er moet wel een schiftingsvraag bijkomen"hoeveel juiste inzendingen zullen er zijn "
Mvg Dirk
Een reactie posten