Moderne tijden

Vorige week was ik voor een tweedaagse in ons buurland Luxemburg. Niet om er een paar dagen van de krokusvakantie te slijten maar om professionele redenen. Natuurlijk ben ik er ook ooit als toerist geweest. Heel lang geleden, tijdens de prille relatie met mijn vriendin, nog altijd hetzelfde meisje dat ik nu mijn madame mag noemen, zijn we meerdere keren naar het kleine Zwitserland geweest. Waarom Luxemburg? Omdat, en dat heb in nu ook nog mogen ondervinden, het een schilderachtig mooi land is. Ik herinner me dat Luxemburg nog andere troeven had om het te bezoeken. Eerder van financiële aard.

En dat de tijden veranderd zijn heb ik mogen vernemen tijdens mijn bezoek. Ons buurland kende geen werkloosheid, geen stakingen, tot de economische crisis vorig jaar keihard toesloeg. De anders zo vrijgevige staat kon niet meer helpen. Plots werden mensen ontslagen. Zelf in de motor van de Luxemburgse economie, de banken, moesten er banen sneuvelen. Dexia (vierduizend werknemers, onvoorstelbaar veel voor een bedrijf wat handelt in een fictief goed als geld), Arbed (horende bij Arcelor Mittal) en Goodyear (de bandenfabrikant waar ik op bezoek was) zijn de grootse werkgevers van het groothertogdom en hebben moeten delen in de klappen.

Dat de tijden veranderd zijn, daar word ik de laatste tijd fijntjes op gewezen door mijn dochters. Als ik hen mag geloven moet ik me dringend herpakken, me aanpassen aan het leven in de eenentwintigste eeuw. De tijd dat er twee zenders op televisie waren, Brussel Vlaams en Brussel Frans, ligt nog niet zo ver achter ons. En dat wij toen nog naar zwart-wit beelden zaten te kijken, het klinkt als de prehistorie. En dan heb ik hen nog niet verteld dat onze dagen gevuld werden met Tante Terry en haar klein, klein kleutertje en de Vrolijke Vrienden van Nonkel Bob. “Tip Top” zorgde er voor dat de woensdagmiddag verstreek. Wat een contrast met de tijden waar we nu in leven. Ik kan me niet voorstellen dat ik als veertienjarige naar een film zoals Bo zou gaan kijken, al mag het dan nog een verfilming zijn van een boek geschreven door een jeugdauteur. Maar goed ook dat onderwerpen zoals kinderprostitutie en pedofilie niet geschuwd worden. Het zal vroeger ook bestaan hebben maar slechten enkelen wisten er van, nu weet iedereen dat het bestaat. Vraag is dan of de tijden dan wel veranderd zijn. Economische crisissen hebben ook altijd bestaan. Hoe we met die dingen omgaan, hoe we ze ervaren, ondergaan, verwerken, misschien is het dat wat veranderd is.