Vandaag mijn tweede 1500 gelopen in één week. De ambitie was beter te doen dan vorige keer. De training op zondag verliep zo goed dat het niet anders kon dan dat ik mijn tijd zou verbeteren. Ik wil dichter bij die 4 minuten 40 eindigen en het kon niet anders dan dat dit me zou lukken, zo'n goed gevoel had ik, die zondagmiddag.
Gisteren, daarentegen, voelden de benen enigszins vermoeid aan. En tijdens de opwarming had ik niet echt het gevoel dat alles lekker vlot ging. Laat me zeggen, ik had me al frisser gevoeld. Ik weet echt niet aan wat dat lag. Niet aan de omstandigheden, alhoewel de temperatuur nog iets hoger had mogen liggen. Aan de tegenstanders lag het zeker niet. Er had zich een groep ingeschreven die rond de 4'35", 4'40" wou eindigen. Ideaal voor mij dus.
Na een rustige start nestelde ik me helemaal achteraan maar zag dat er twee voor mij een gat aan het laten vallen waren met de groep. Dat heb ik dan maar gedicht zodat ik net achter teammakker Wim liep. Wim, een spiksplinternieuwe master, die vorige donderdag net boven de 4'40" eindigde. Blijven volgen was de boodschap. Dat lukte tot een 600 meter voor de streep. De groep die tot dan bij elkaar gebleven was begon uiteen te vallen en ik kon niet mee. Wim zou nog zes seconden voor mij aankomen. Vijf lopers komen binnen een tijdspanne van twee seconden aan en ik ben de laatste er van, net geen seconde sneller dan vorige week. Dus toch een beetje ontgoocheld.
Op naar de volgende wedstrijd dus. En lang zal die niet op zich laten wachten. Komende zaterdag staat er een halve marathon op het programma. Dat is dus van het ene uiterste in het andere, van 1500 meter naar 21000 meter. Een wedstrijd zal ik er niet van maken. Ik zal er trachten te genieten van de omgeving, de wijnbouwerslandschappen alwaar de druiven geteeld worden die dienen om er een lekker vocht van te maken: de champagne. Gezondheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten