Pinksteren met veel bubbeltjes

Het is nog maar eens bewezen. Ge moet niet braaf zijn om veel chance te hebben.  Geef toe, het weer was tijdens het pinksterweekend bijzonder mooi. Te mooi om waar te zijn. En net dat weekend trekken veertien van lopen bezeten personen er op uit. Gek van lopen, maar evenzeer even gek van genieten. Genieten van elkaar, van lekker eten, van lekkere wijnen en deze keer meer specifiek van champagne.

De kapstok van de vierdaagse was de Champenoise de la vallée de la Marne. Een halve marathon tijdens de welke verschillende dorpen doorkruist worden en wiens gastvrije bevolking ons trakteert op het blonde, sprankelende vocht waar zij zo fier op zijn.

Met een halve marathon vul je geen vier dagen. Maar als je zou denken dat we ons verveeld hebben,  geenszins.  Onder ons hadden we een reisleidster die een programma had opgesteld waar menig professionele reisorganisator een punt aan kan zuigen. De geschiedenis van de streek leren kennen, bezoeken aan verschillende champagnehuizen, we hebben het allemaal mogen meemaken. Alles was perfect voorbereid. Ook het hotel was een voltreffer.

Maar waar de meesten onder ons zich toch aan mispakt hebben is die halve marathon. Lastig, enorm lastig. Het was dus inderdaad fantastisch goed weer. Te warm, om eerlijk te zijn. En schaduw vind je niet zo gauw langs de wijnranken die amper een halve meter hoog reiken.  En natuurlijk liggen die velden in de heuvels. Na de start moesten er al twee kilometer geklommen worden. Uitgedroogd passeerde ik de eerste bevoorrading. De champagne heb ik overgeslagen. Water, veel water was wat ik nodig had. Na goed vijf kilometer had ik door dat het er vooral op aan kwam om rustig die overige zestien kilometer uit te lopen. Het werd een lijdensweg waar kilometer na kilometer afgeteld werd. De ruim drie kilometer durende helling die begon aan de dertiende kilometer zal ik niet gauw vergeten. Ik moest denken aan de Tervurenlaan op het einde van de twintig kilometer van Brussel.  Die laan, waar velen hun in verslikken, stelt niets voor in vergelijking met wat wij voorgeschoteld hebben gekregen. Ik durf het bijna niet luidop te zeggen maar ik heb aan iets meer dan twaalf per uur gelopen. Leeg was ik. Maar dat glas champagne dat ik aan de aankomst heb gekregen, heb ik met veel smaak, tezamen met de vrienden, opgedronken.

Zo een weekend is de perfecte remedie tegen stress. Leven als God in Frankrijk. Ik denk dat wij het benaderd hebben.