donderdag 20 maart 2008

Zien en gezien worden

Ik heb heel recent twee onverwachte reacties mogen ondervinden van mensen met wie ik communiceerde.

De opwarming voor de cross in Oostende. Een Franstalige komt naast me lopen en begint te vertellen dat hij een 400 m loper is, die hij ruim onder de minuut afhaspelt. Hij zegt me ook dat hij de langere afstanden niet goed aankan: 2’09” op een 800 en 2’53” op een 1000. Na de opwarming nemen we afscheid van elkaar. Tot ik hem tijdens de koers een paar meter voor mij zie lopen. Ik heb nog getracht hem in te halen maar dat is me niet gelukt. Na de aankomst, we waren aan ’t aanschuiven, tikte ik hem op de schouder. Hij keek om, reageerde wel, maar keek langs me heen. Alsof hij me niet zag. Heel raar. Praten tegen iemand wiens ogen de jouwe niet kruisen. Ik vond zijn naam in de uitslag en heb hem gegoogled. Ik kwam terecht op de website van de brailleliga. Die man moet dus slechtziend geweest zijn. En dat verklaart natuurlijk alles.

Ik heb deze week een opleiding gegeven aan een internationaal publiek: enkele Vlamingen, één Amerikaan en drie Indiërs. Het was dus in ’t Engels te doen. Ik leg het één en ander uit en vraag aan mijn publiek of “everyone ok” is. Eén van die Indiërs wiegt zijn hoofd van links naar rechts en terug. Oei, die man begrijpt het dus niet. Maar dan zei hij me dat hij toch alles begrepen had. Tja, ik had het moeten weten. Indiërs knikken “neen” als ze “ja” bedoelen. Ik had nochtans gekeken naar de aflevering over India in W@=D@. Pieter Emmerechts vroeg aan een verkoper of zijn eetwaar pikant was. Die brave Indiër schudde van neen. En Pieter is er nu nog niet goed van.

Tenslotte wil ik nog het woord richten aan de pummels die deze week de brug op de N16 in Willebroek geblokkeerd hebben: Beste mensen. Los van de vraag of jullie eis tot een loonsverhoging van 5 % al dan niet terecht is. Ik heb niet de bevoegdheid om jullie die opslag toe te kennen. Dus waarom jullie een verkeersinfarct in Willebroek en zijn deelgemeentes hebben veroorzaakt is mij een raadsel. Wat ik wel weet is dat ik en enkele honderden anderen met mij, veel te laat op hun afspraak waren. Dus ziehier mijn voorstel: val in ’t vervolg jullie oversten lastig en laat mij gerust.

Geen opmerkingen: