Het waren drukke dagen. Zo druk dat schrijven er niet in zat.
Vorige week ben ik van de éne naar de andere meeting gehuppeld. Vilvoorde, Ninove en nog eens Vilvoorde. Als supporter vooral, maar toch ook als deelnemer. Als atleet durf ik niet te beweren. Kennen jullie dat reclamefilmpje van een digitale tv-aanbieder waar de lopers in de laatste rechte lijn tegen de rand van het televisietoestel knallen? Wel, zo ongeveer ervaarde ik mijn laatste hectometer. Op 21 juli doen we in Dilbeek nog een poging.
Tussendoor ook nog naar ’t school geweest om met de klastitularissen te praten. Gelukkig vielen de resultaten mee zodat er niet veel gezegd diende te worden.
Dan heb ik nog herder gespeeld van drie meisjes en vier jongens van om en bij de twaalf jaar die het begin van de vakantie wilden vieren in Walibi. Er moest een volwassene mee en dat was ik. Het doet deugd achteraf te horen die jongeren tegen mijn jongste dochter zeggen dat ik een toffe papa ben. Ik heb me ook geamuseerd, genoten van de zon en van de nieuwste cd’s van dEUS, The Kooks en Nine Inch Nails. Een dag later heb ik bewezen dat ik op een bowlingbaan ook mijn plan kan trekken.
En onze trainer is op vakantie. De macht is nu aan de dochter van. En dat voelen we. Niettegenstaande er op het schema stond dat de halve fond lopers drie keer vijf keer 200 m dienden te lopen stond ze er op dat we vier reeksen afwerkten. Tegenpruttelen had geen zin. Dus wij maar braaf geluisterd naar de trainster ad interim.
En morgen begint de vierdaagse van Werchter. Veel muziek, veel jongeren (ik ben er één van) en weinig slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten