Carnaval in Kessel

Carnavalsdag. Aalst, de stad waar ik werk, viert feest. Vier dagen lang. Verkleed als lopers was het PDB-team van plan een feestje te bouwen in het Lierse. En ik had er zin in. De voorbij week had ik immers goed getraind. Ik had er een goed gevoel aan overgehouden. Klaar om te crossen in Kessel.

Ik was er nog nooit geweest. Ik voelde me er onmiddellijk thuis. Gezellig sfeertje, de geur van glühwein en hotdogs die rondom een mooie omloop hing. Meer moet dat niet zijn. En vanzelfsprekend de muziek. Helemaal in de sfeer van carnaval wist Willeke Alberti ons te vertellen over de honger naar mannen van Carolientje, werden we ingewijd in de kleine en de grote wasjes en haalde Andre Van Duin nog eens zijn paard van stal. Een mens wordt er vrolijk van.

Van alles een beetje. Zo zou ik de omloop omschrijven. Starten op een lichte helling om dan ietsje verder een vervaarlijke, sterk dalende S-bocht te moeten nemen. Die draai kon je heel scherp nemen, maar die strook lag er modderglad bij. Je kon de buitenkant kiezen, maar dan zakten je schoenen enkele centimeters diep in een met boomschors bedekte blubber. Koos je de gulden middenweg, dan stond je tot aan je enkels in het water. Er moest dus een keuze gemaakt worden. Na die bocht volgde een heel lang verhard pad. Ideaal om de benen te laten rollen, tempo te maken. Daarna bracht een kronkelend, beslijkt pad ons via een helling naar het ingaan van de volgende ronde waarna we terug de bosjes ingestuurd werden, waar het draaien en keren was op een glibberige ondergrond.

Mijn benen vertellen me dat het goed zit. Althans na de traditionele versnellingen, net voor de start. De prestaties van de PDB-jeugd hebben me ook geïnspireerd, dus ook in het hoofd zit het goed. Om die eerste bocht aan te kunnen vatten komt het er op aan de start niet te missen. Ik heb al uitgemaakt dat ik de buitenkant zou kiezen. Net voor die bocht zit ik in de slipstream van de veel betere clubgenoten. “Goed zo”, denk ik. “Marc zal wel nu al enkele meters op mij moeten goedmaken”. Ik kijk even naar links en wie zie ik daar net voor mij? Marc. “Verdorie, dat wordt hier niet gemakkelijk”. Marc heeft vorige week in Betekom gelopen. Hij heeft daar goed gelopen. Ik wist dus dat ik aan hem een taaie klant zou hebben. Het nemen van de buitenkant van die bocht is dus geen goed idee. Marc neemt de binnenkant en tegelijkertijd enkele meters. Het tempo blijft hoog. Ik probeerde die enkele meters te dichten. Het lukt me niet. Na vijfhonderd meter gaapt er al een gat van tien meter. De koers is dan al gedaan.

Nooit krijg ik de benen vlot rond. Marc blijft maar voorsprong nemen. Op de omloop is er een haarspeldbocht waar de lopers elkaar kruisen. Marc kan dus perfect zien dat zijn voorsprong alsmaar groter werd. Ik vertik het om hem aan te kijken. Het beetje competitiebeest in mij wil niet in mijn kaarten laten kijken hoewel ik weet dat het niet meer zal helpen. Marc is vandaag stukken beter dan ik. Ongeveer vijftig seconden na Marc kom ik aan. Een enorm groot verschil. Dirk is eens te meer twee minuten eerder dan ik aangekomen.

Waar is het fout gelopen? Dat Marc de betere was van mij is aanneembaar. Wij strijden al enkele koersen in elkanders buurt. Dat ik eens het onderspit zou delven is normaal. Maar vijftig seconden moeten toegeven is veel, heel veel. De trainer omschreef het als “niet op dreef zijn”. Hij was dan nog vriendelijk, waarvoor dank. Ik heb nochtans een van zijn tips aan mijn laars gelapt. Te lang foto’s blijven trekken (ik wil zo veel mogelijk PDB’ers op mijn website), dan nog snel naar de sporthal om daar in de file te staan in de sanitaire voorzieningen, één rondje rondom de omloop kwestie van die ook eens verkend te hebben, en dan klaar maken voor de start. Dat verklaart misschien waarom ik niet uitgeput was. Waar ik anders enkele tientallen seconden moet bekomen van de geleverde inspanning was ik nu direct in staat om een conversatie te voeren. Ik denk dat ik mijn lichaam nooit de kans heb gegeven om in een wedstrijdritme te geraken.

Nog twee crossen en het crossseizoen zit er op. Twee Belgische kampioenschappen. Komende zondag in Oostende loop ik het BK Korte Cross. Veertien dagen later zal ik voor het eerst starten in het BK voor Masters. Daarna zal het even rustiger worden. Ik zal dan tijd hebben voor andere dingen. Tijd om te gaan wandelen met onze Joepie bijvoorbeeld.