De eerste helft van juni zit er op. Hoog tijd dat de mannen en vrouwen, die met het idee speelden om over vier maanden de 42,195 kilometer te lopen, die plannen ietwat concreter maken. Eerst moet er beslist worden of ze er voor gaan. Of alles, neen niet alles maar toch veel, plaats moet ruimen om goed voorbereid aan de start te staan. En dan de volgende vraag: hoe gaan ze zich voorbereiden? Welk trainingschema gaan ze volgen?
Wat dat schema betreft, sommigen zijn bereid heel ver te gaan om het ideale trainingsprogramma te bekomen. Ik hoor verhalen van één iemand die zijn trainer 50 € per training betaalt. Vier à vijf keer per week trainen, vier maanden lang. Dat wordt een gepeperde rekening. Ik denk dat ik me zo snel mogelijk ga inschrijven voor de eerstvolgende trainerscursus. Of ik heb me terug een blaas laten wijsmaken, dat kan ook.
Hoe het eigenlijk met mezelf gaat, hoor ik u vragen. Wel, dank u voor uw interesse. De voorbije weken heb ik af en toe een training meegedaan. Meestal heb ik me koest gehouden maar af en toe heb ik toch het volle pond gegeven. Het deed deugd om een strak tempo te kunnen lopen. Ik smeedde opnieuw plannen. Veel eer kan ik deze zomer niet meer rapen maar ik zag me wel enkele jonge knapen naar een 4’45” hazen op een 1500 meter. Tijdens de training van gisterenochtend heb ik me niet gespaard. Dat ging vrij goed tot, tijdens de vijftiende keer een halve baanronde, die verdomde pees terug aan de alarmbel trok.
Wanneer die korte afstanden niet meer voor mij weggelegd blijken te zijn, dan moet ik op zoek naar een alternatief. En waar komen we dan uit? Inderdaad, op een marathon. Dus ja, ik ga me ook wagen aan dit project. Grote ambities wat betreft de eindtijd heb ik niet. Ten eerste moet het lichaam de inspanningen aankunnen, en laat nu net dat lichaam niet al te betrouwbaar zijn. Ten tweede wil ik de marathondroom van mijn madame niet verstoren. Alle aandacht gaat naar haar. Dus laat mij maar rustig trainen en als ik na drie uur en vijfenveertig minuten op een menselijke manier aankom dan is dat voor mij ook goed.
En omdat ik in Eindhoven mijn overgelukkige madame na haar aankomst in de armen wil sluiten zal ik mijn marathon een week eerder lopen. Ver hoef ik daar niet voor te gaan. Brussel ligt vlakbij. Maar eerst zal ik die pees moeten laten bekomen van de geseling die ik haar gisteren heb aangedaan.
2 opmerkingen:
Se7en: Het zou een film kunnen zijn maar het is gewoon het aantal marathonplanners binnen het team.
Nu nog aan iedereen een hoofdzonde toekennen.
Marathon, de eerste trainingen. Zondag getraind zonder pijn oef. Maandag gelopen alles ging goed. Dinsdag opgestaan met een betonblok van 5 ton aan mijn been. De motor sputterde, de vermoeidheid was ondraagelijk.18u30 na een zware werkdag de moed gevonden om te gaan lopen in het mooie Nederland. Gestart met de betonblok aan mij been die na elke kilometer lichter werd. Na mijn looptochtje was de vermoeidheid ( of stress) verdwenen. Mijn hoofdzonde, hunkeren naar 11 oktober.
Bert
Een reactie posten