Ze is terug naar huis. Naar het verre Zweden. Na een week bij ons gelogeerd te hebben. Ze heet Charlott , maar vrienden mogen haar Lotta noemen. Haar familienaam kan volgens mij niet Zweedser zijn: Johansson. En komend voorjaar worden de rollen omgekeerd. Ons oudste dochter mag dan bij haar, haar jongere broer en zus en haar ouders in Almunge-Uppsala verblijven. Ze woont er aan de rand van een meer. Een heel andere omgeving. Voor haar is Vlaanderen één grote stad. Overal staan er hier huizen. Terwijl waar zij woont er enkele bossen moeten doorkruist worden om tot het volgende dorp, de volgende gemeente te geraken.
Ze doet aan ballet en aan vloerbal. “floorball” in het Engels, “innebandy” in het Zweeds. Het is een indoor sport, ontstaan in Zweden. Het is te vergelijken met ijshockey maar niet op ijs en dus ook niet op schaatsen, zelf geen rolschaatsen maar gewoon sportschoeisel. Geen puck maar een plastieken bal vol gaten die in beweging gebracht wordt door een kunststoffen stick waarin ook openingen zitten. Haar vader is een oriëntatieloper. Vader en dochter nemen binnenkort deel aan een duo-oriëntatieloop. Vorig jaar liepen ze een top-tien plaats op een totaal van een paar honderd deelnemers. Niet slecht hé.
De Vlaamse jongeren hadden voor hun Zweedse leeftijdsgenoten uitstappen gepland naar Antwerpen, Brussel en Gent. ’s Avonds werd er verbroederd tijdens feestjes, bowling –en filmavonden. En zo komen we te weten dat je wanneer je in Zweden een lief hebt, iedereen meteen ook weet dat je al met elkaar naar bed bent geweest. Het één kan niet zonder het ander. Seks op jonge leeftijd komt er blijkbaar geregeld voor. Maar alcohol drinken is minder evident. Je moet er 18 zijn eer je aan een glaasje mag nippen. Dus wikten en wogen de Zweedse meisjes de Vlaamse jongens. Maar veel “boyfriend material” zat er volgens hen niet bij. De Vlaamse jongens daarentegen konden hun ogen, en sommigen ook hun handen, moeilijk onder controle houden. Afgelopen zondag was foto-dag. Wij moeten in een heel apart huis wonen want elke hoekje ervan heeft ze gefotografeerd.
En dat mijn dochter meer bedreven is in de taal van Shakespeare dan die van Molière is me deze week ook duidelijk geworden. De kennis kan niet van dat uurtje per week op ’t school komen. Zeg nu nog eens dat tv kijken niet leerzaam kan zijn. Eigenlijk zou ik mijn dochters de komende maanden naar de Franstalige zenders moeten laten kijken.
Enfin, Lotta is naar huis. Haar vliegtuig zou op het moment dat ik dit schrijf moeten opstijgen. Zij beleefde bij ons een leuke tijd. Ik vond het aangenaam een vreemde in huis te hebben. Iedereen tevreden. Als er nog contact zal zijn, dan zal het via een fantastisch medium zijn dat “internet” heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten