Er werd de afgelopen dagen nogal met geld gegoocheld. En geen kleine bedragen. Miljarden euro’s aan overheidssteun, miljoenen euro’s aan ontslagpremies. Ik voelde me, als klein boerke uit Blaasveld, nietig in dit verhaal. Nochtans gaat geld, en vooral het hebben ervan, en liefst zo veel mogelijk, ons allemaal aan.
Wat dat betreft was ik de laatste maanden niet goed bezig. Vooreerst bedacht de Brusselse Hoofdstedelijke Politie mij met een boete van maar liefst 130 €. Ik had ze zien staan maar was er heilig van overtuigd dat ik 70 mocht. Het waren er maar 50. Twee keer twee brede rijstroken. Geen kat rijdt daar 50. Dat terwijl enkele honderden meters verder, op Vilvoords grondgebied weliswaar, 70 mag gereden worden in een bocht waar je een rallypiloot moet zijn om aan die snelheid die draai te kunnen nemen zonder dat er brokken van komen.
Niet veel later kreeg ik een aangetekend schrijven in mijn bus. Mijn bank trakteerde me op een verhoging van de rentevoet op één van mijn hypothecaire leningen.
Kortom, ik moest het geweer van schouder veranderen. Aktie ondernemen. En of ik dat gedaan heb. Maar weer tegen alle logica in. Terwijl de meesten hun spaarcentjes uit Fortis weghaalden bracht ik het weinige dat ik heb naar Fortis. De toekomst zal uitwijzen of ik er beter van zal worden.
Andere manieren om aan geld te geraken is het te verdienen. En wat hoor ik gisteren? Spermadonor worden brengt geld in ’t laatje. 75 € per “bijdrage”. Niet slecht hé. Jammer genoeg staat er een leeftijdslimiet op. Lang zal ik van die inkomsten niet kunnen genieten.
Je kunt ook besparen. En iemand uit mijn nabije omgeving heeft me op een idee gebracht. Laatst was mijn jongste dochter jarig. Ze vond het de tofste verjaardag ooit. Deze week vond ze een briefje in de bus van de postbode. Niet aangetekend deze keer. De facteur liet weten dat er een brief voor haar was maar dat ze die niet kon krijgen wegens te weinig gefrankeerd. Geen probleem echter. Als ze die brief wou, moest ze naar het postkantoor gaan en het tekort aan zegels betalen. 0.54 cent en de verjaardagskaart was de hare. De les die ik daar uit trek: ik frankeer nu steeds te weinig en vooral, ik vermeld me niet als afzender. Of nog beter, ik vermeld mij als geadresseerde, diegene die ik een brief wil sturen wordt de afzender. Resultaat, diegene die ik een brief wil sturen krijgt mijn brief toegestuurd met de melding dat de brief te weinig gefrankeerd is en niet kan afgeleverd worden.
Alle beetjes helpen, nietwaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten