Ongelofelijk

Ik heb me ingeschreven op tal van nieuwsbrieven die concertorganisatoren en artiesten verspreiden. Gewoon om er zeker van te zijn dat ik geen aankondiging van één of ander concert zou missen. Op 28 mei ontving ik een mail van Coldplay. Niet van die gasten zelf natuurlijk maar van het marketingcircus die hen ondersteunt. Coldplay zal toeren in Europa en Antwerpen vereren met een bezoek aan het Sportpaleis op 4 oktober. Later die dag hetzelfde bericht maar van de organisator die wist te vertellen dat de ticketverkoop twee dagen later om acht uur zou beginnen.

Coldplay. Ik zag hen voor het eerst in Werchter. En om eerlijk te zijn, ik was gedegouteerd over de houding van zanger Chris Martin. Het was zijn eerste keer op Rock Werchter en hij kon het niet verkroppen dat na hem REM nog moest spelen. Hij had liever zelf het festival afgesloten. Hij noemde REM “The second best band in the World”. Gevolg: hun volgende passage op Rock Werchter heb ik aan mij laten voorbij gaan. Maar omdat ze toch goede muziek bleven maken was ik er in 2005 er toch bij toen ze naar ’t Sportpaleis kwamen.

Ik vraag mijn oudste dochter of ze zin heeft mee te gaan. “Bwaa, kwee nog nie, ‘k zal nog zien”. Schattig toch. De zorgeloosheid van de jeugd. De “alles komt wel in orde”-mentaliteit. Alsof de aarde op hen zal wachten om te draaien. Ik probeer haar toch duidelijk te maken dat die gasten van Coldplay geen ticket voor haar opzij gaan leggen tot zij beslist heeft of ze al dan niet naar hen zal komen kijken.

Vrijdag 30 mei ben ik speciaal vroeger naar ’t werk getrokken. Het zal er om spannen. Een veelvoud van 15000 mensen zal trachten een ticket te versieren. Acht uur. De jacht is geopend. Via het internet is er geen doorkomen aan. Een overbelast netwerk veroorzaakt een lichte paniek. Na een kwartier vruchteloos proberen probeer ik het op een andere manier. Bestellen via Sms. “Bericht verzonden” verschijnt op het schermpje. En enkele seconden later verschijnt er “Coldplay, The Viva La Vida Tour – 4 Tickets – 219.1 euro – Reservatienummer 11790790”. Zo makkelijk gaat dat dus. Eén simpel Sms’je volstaat. Later hoor ik dat na 45 minuten alle tickets de deur uit zijn. Ik besef dat ik geluk gehad heb en vele diehard fans er niet bij zullen zijn.

Afgelopen zaterdag was het dus zo ver. Het was heel aangenaam. Enorm veel sfeer, goede muziek en een groep die er zin in had. Veel nummers van de nieuwe CD maar de meeste van de aanwezigen bleken “Viva La Vida” in huis te hebben. Echte fans dus. En die fans hebben tegenwoordig een gsm en/of fototoestel waarmee een heleboel klank- en beeldmateriaal verzameld kan worden. Dankzij het internet kunnen diegenen die er bij waren nog even nagenieten van het concert. Diegenen die er niet bij waren ook.

De rode draad tijdens het concert was het woord “ongelofelijk”. Hieronder zie en hoor je hoe Chris Martin ons benijdt omdat wij het mooiste woord ter wereld hebben.


En in de video hieronder bedankt hij het publiek voor de samenzang met het woord “ongelofelijk”.



De pijl geeft aan waar wij ongeveer stonden. Lekker dichtbij.


Nog enkele sfeerbeelden: