Wanneer jij dit leest hebben jij en je eega net een week vakantie achter de rug. Een welverdiende vakantie. Wie vijf keer per week een training leidt, zijn atleten in het hele land volgt om ze met raad en daad bij te staan wanneer ze wedstrijden lopen, mag er een week tussenuit knijpen. Dubbel en dik verdiend, die vakantie.
Ondertussen moest er wel getraind worden. Je had mij en je dochter als secondanten aangesteld. Ik de jongens, zij de meisjes. Kwestie van toch iemand te hebben die alles in goede banen zal leiden. Het trainingsschema was al ruim op voorhand door iedereen gekend. Dat helpt natuurlijk. En je atleten zijn heel gedisciplineerd. Ze hadden kunnen profiteren van je afwezigheid en hen zelf een weekje vakantie kunnen gunnen. Niet hoor. Er was veel volk. En ze hadden er allemaal ongelofelijk veel zin in.
Zelf op zondagochtend, een niet evident moment voor de jeugd van tegenwoordig, waren er verrassend veel jongeren aanwezig. Alhoewel de meisjes een speciale pluim krijgen. Zij waren in een overgrote meerderheid present. Als cadeautje kregen ze zelfs “afslag”. Het was wel even schrikken toen plots je beide dochters in het niets verdwenen. Ik kan me inbeelden waarom. Ze wilden dat jullie een net, proper huis zouden aantreffen na jullie terugkeer. Ze zullen volop aan het poetsen gegaan zijn.
Denk nu niet dat we je niet gemist hebben. We verwachten je op de volgende training. En met zijn allen kijken we uit naar die ene training, de billattraining. Breng je Véronique mee?
2 opmerkingen:
Je was een goede trainer. =)
we kunnen dit ook in Madrid lezen
Een reactie posten